۱۳۸۸ اسفند ۱۹, چهارشنبه

نگاه جنبش آهستگی به زندگی

زند گی پر مایه تر از آن است که سرعت آن را زیاد کنیم . گاندی

فرد مدرن بیش از هر زمان دیگری در مسابقه دو با مانعی می دود که عقربه سرعت سنج تعیین گننده
وجود و حضور اوست .
زندگی ناشناخته می ماند و ما غرقه در دنیای علایق جورواجور و عجیب غریبمان . شتاب وشتابزدگی
موتور تمام کارهای ما شده است . جایزه رالی است که تمام زندگی ما را در بر گرفته , به آن سرعت می دهد, هر ثانیه زندگی را تنظیم می کند . این ستایش سرعت , زندگی ما را بهتر نمی کند .
جنبش آهستگی نمی خواهد بنیاد هائی را که تا کنون ساخته شده اند به خطر اندازد . این جنبش می خواهد امکان زندگی تمام و کمال را فراهم سازد اما با قدم های آهسته تر . به طوری که فرد بتواند خود کنترل خود را داشته باشد نه یک سرعت سنج .
کلید , پیدا کردن قدم های درست است در هر قسمت از مسابقه روزانه . ما باید بتوانیم بدویم هر زمان که لازم بود و دست و پنجه نرم کنیم با تنش هائی که خیلی از وقت ها بر ما حاکم می شوند . ما باید بدانیم کی توقف کنیم و لذت ببریم از زمان حالی که به زودی به وظایف آینده منتهی شده و توسط آن مدفون خواهد شد .